รีวิว The Godfather
“เจ้าพ่อ” ได้รับการบอกเล่าทั้งหมดภายในโลกปิด นั่นเป็นเหตุผลที่เราเห็นอกเห็นใจตัวละครที่ชั่วร้าย เรื่องราวของ Mario Puzo และ Francis Ford Coppola เป็นการแสดงมายากลที่ยอดเยี่ยม เชิญชวนให้เราพิจารณามาเฟียทั้งหมดด้วยเงื่อนไขของตัวเอง Don Vito Corleone (Marlon Brando) กลายเป็นตัวละครที่เห็นอกเห็นใจและน่าชื่นชม ตลอดทั้งเรื่อง อาชญากรมืออาชีพตลอดชีวิตนี้ไม่ได้ทำอะไรที่เราปฏิเสธไม่ได้จริงๆ
ในระหว่างภาพยนตร์ เราไม่พบเหยื่อที่เป็นพลเรือนจริงๆ จากกลุ่มอาชญากร ไม่มีผู้หญิงติดอยู่ในการค้าประเวณี ไม่มีชีวิตอับปางด้วยการพนัน ไม่ตกเป็นเหยื่อของการโจรกรรม การฉ้อฉล หรือการป้องกันตัว เจ้าหน้าที่ตำรวจเพียงคนเดียวที่มีบทบาทในการพูดที่สำคัญคือทุจริต
เรื่องราวมองมาเฟียจากภายใน นั่นคือความลับ เสน่ห์ของมัน คาถาของมัน ในทางใดทางหนึ่ง มันได้หล่อหลอมการรับรู้ของสาธารณชนต่อมาเฟียตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา โลกแห่งความเป็นจริงถูกแทนที่ด้วยปิตาธิปไตยแบบเผด็จการที่อำนาจและความยุติธรรมหลั่งไหลมาจากเจ้าพ่อ และผู้ร้ายเพียงคนเดียวเท่านั้นที่เป็นคนทรยศ มีบัญญัติข้อหนึ่งที่ไมเคิล (อัล ปาชิโนพูด): “อย่าเข้าข้างครอบครัวเด็ดขาด”
สิ่งสำคัญคือภาพแรกจะต้องอยู่ภายในห้องที่ปิดทึบและมืดมิด เป็นวันแต่งงานของลูกสาวของ Vito Corleone และในวันนั้นชาวซิซิลีต้องให้คำขอตามสมควร ชายคนหนึ่งมาขอลงโทษฐานข่มขืนลูกสาวของเขา Don Vito ถามว่าทำไมเขาไม่มาหาเขาทันที
“ผมไปหาหมอเหมือนคนอเมริกันที่ดี” ชายคนนั้นกล่าว คำตอบจากเจ้าพ่อจะสนับสนุนหนังทั้งเรื่อง: “ทำไมคุณถึงไปหาตำรวจ? ทำไมคุณไม่มาหาผมก่อน ผมเคยทำอะไรให้คุณดูหมิ่นผมขนาดนี้ ถ้าคุณมาหาผมด้วยมิตรภาพ ขยะที่ทำลายลูกสาวของคุณจะต้องทนทุกข์ในวันนี้ และถ้าบังเอิญคนซื่อสัตย์อย่างคุณน่าจะสร้างศัตรู . . แล้วพวกเขาก็จะกลายเป็นศัตรูของเรา แล้วพวกเขาจะกลัวคุณ”
ขณะที่วันดำเนินต่อไป มีอีกสองฉากในการศึกษาอันมืดมนของก็อดฟาเธอร์ ตัดกับฉากจากงานแต่งงานภายนอก ในตอนท้ายของลำดับงานแต่งงาน ตัวละครหลักส่วนใหญ่จะได้รับการแนะนำ และเราจะทราบสิ่งสำคัญเกี่ยวกับบุคลิกของพวกเขา เป็นการสร้างภาพยนตร์แนวอัจฉริยะ: คอปโปลานำทีมนักแสดงชุดใหญ่ของเขามาแสดงบนเวทีอย่างมีศิลปะจนเราถูกดึงดูดเข้าสู่โลกของเจ้าพ่อในทันที
รีวิว The Godfather
บทภาพยนตร์ของ “เจ้าพ่อ” ไม่มีสูตรใด ๆ ยกเว้นโครงสร้างแบบคลาสสิกซึ่งอำนาจส่งผ่านระหว่างรุ่น การเขียนถูกสร้างขึ้นอย่างละเอียดเพื่อจัดกิจกรรมในภายหลังในภาพยนตร์ สังเกตว่าคำขอของ Johnny Fontane นักร้องที่ล้มเหลวได้รับผลตอบแทนในฉากฮอลลีวูดอย่างไร น้ำตาของเขาสร้างช่วงเวลาที่น่าตกใจเมื่อเจ้าพ่อตื่นขึ้นมาบนเตียงพร้อมกับ
สิ่งที่เหลืออยู่ของม้าแข่งของเขา สังเกตว่าสัปเหร่อถูกบอกอย่างไร “สักวันหนึ่งและวันนั้นอาจไม่มีวันมาถึง ผมจะขอความช่วยเหลือจากคุณ . ” และเมื่อวันนั้นมาถึงความโปรดปรานไม่ใช่ความรุนแรง (เหมือนในภาพยนตร์ทั่วไป) แต่ความปรารถนาของ Don Vito ที่จะช่วยให้ภรรยาของเขามองเห็นร่างที่พิการของลูกชายของพวกเขา และสังเกต
ว่าการโทรศัพท์ที่ “ผิดพลาด” ของผู้หญิงได้วางกับดักที่ Sonny (James Caan) ถูกฆาตกรรมได้อย่างไร: มันทำอย่างประณีตมากจนคุณต้องหวนคิดถึงเหตุการณ์ต่างๆ เพื่อคิดหาทางออก
นี่เป็นคำถามที่ไม่สำคัญ: ภรรยาของ Vito ชื่ออะไร? เธออยู่ในภาพยนตร์เรื่องนี้ในฐานะเงาที่ไม่มีนัยสำคัญ คุณยายชาวซิซิลีอวบอ้วนที่โพสท่ากับสามีของเธอในภาพงานแต่งงาน แต่ไม่มีบทบาทในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในการศึกษาของเขา มีห้องเล็ก ๆ สำหรับผู้หญิงใน “The Godfather” ซันนี่ใช้และทิ้งมัน ไม่สนใจภรรยาของเขา คอนนี่ (ทาเลีย ไชร์) ลูกสาวของดอน ถูกละเลยมากจนสามีของเธอไม่ได้รับอนุญาตให้ทำธุรกิจของครอบครัว เขาถูกโยนกระดูก–“เป็น” และต่อมา เมื่อเขาถูกฆ่า ไมเคิลพูดอย่างเย็นชากับน้องสาวของเขาเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ชื่อที่ประชดประชันก็คือในที่สุดมันก็หมายถึงลูกชายไม่ใช่พ่อ เมื่อภาพยนตร์เรื่องนี้เปิดตัว ไมเคิลไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของธุรกิจครอบครัว และมีแผนจะแต่งงานกับ WASP เคย์ อดัมส์ (ไดแอน คีตัน) จุดเปลี่ยนของเขาเกิดขึ้นเมื่อเขาช่วยชีวิตพ่อด้วยการย้ายเตียงในโรงพยาบาล และกระซิบบอกชายที่หมดสติว่า “ผมอยู่กับคุณแล้ว”
หลังจากที่เขายิงตำรวจที่ทุจริต ไมเคิลก็ซ่อนตัวอยู่ในซิซิลี ซึ่งเขาตกหลุมรักและแต่งงานกับแอปโปโลเนีย (ซิโมเนตา สเตฟาเนลลี) พวกเขาไม่ได้พูดภาษาเดียวกัน พิการเล็กน้อยสำหรับภรรยามาเฟีย เขารักแอปโปโลเนียอย่างไม่ต้องสงสัย เหมือนที่เขารักเคย์ แต่เขาคิดอะไรอยู่ เขาไม่สามารถแต่งงานกับเคย์ได้อีกต่อไปเพราะเขาเลือกชีวิตมาเฟีย หลังจากการตายของอัปโปโลเนียและกลับมาอเมริกา เขาตามหาเคย์และแต่งงานกันในที่สุด เขาบอกเธอเกี่ยวกับอัปโปโลเนียหรือไม่? รายละเอียดดังกล่าวไม่สำคัญต่อเรื่องราว
สิ่งที่สำคัญคือความภักดีต่อครอบครัว มีคนกล่าวไว้มากมายในหนังเกี่ยวกับการเชื่อใจในคำพูดของผู้ชายคนหนึ่ง แต่ความจริงแล้วไม่มีอะไรเทียบได้กับความภักดี ไมเคิลไม่แม้แต่จะเชื่อทอม ฮาเกน (โรเบิร์ต ดูวัล) ด้วยความลับที่เขาวางแผนจะสังหารหัวหน้าครอบครัวอื่นๆ “การสังหารหมู่บัพติศมา” อันโด่งดังนั้นช่างแข็งแกร่งนักฟิล์มมากิ
ความรู้สึกหลังดู
เป็นศูนย์กลางทางศีลธรรมของภาพยนตร์ เขาแก่ ฉลาด และต่อต้านการค้ายาเสพติด เขาเข้าใจดีว่าสังคมไม่ตื่นตระหนกกับ “สุรา การพนัน” . . แม้กระทั่งผู้หญิง” แต่ยาเสพติดเป็นธุรกิจที่สกปรกสำหรับ Don Vito และฉากที่ดีที่สุดของภาพยนตร์เรื่องหนึ่งก็คือการประชุมสุดยอดมาเฟียที่เขาโต้แย้งประเด็นของเขา ความหมายก็คือ ในโลกของพ่อทูนหัวจะไม่มีการเสพยา มีแต่ “อาชญากรรมที่ไม่มีเหยื่อ” และความยุติธรรมจะถูกส่งไปอย่างสม่ำเสมอและรวดเร็ว
ข้อโต้แย้งของผมคือใช้รูปแบบนี้เพราะผมต้องการชี้ให้เห็นว่าคอปโปลาจัดโครงสร้างภาพยนตร์ของเขาอย่างชาญฉลาดเพื่อสร้างความเห็นอกเห็นใจต่อฮีโร่ของเขาได้อย่างไร มาเฟียไม่ใช่องค์กรที่มีเมตตาและปกป้อง และครอบครัว Corleone นั้นดีกว่าคนอื่นๆ เพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่เมื่อชายชราล้มตายท่ามกลางต้นมะเขือเทศของเขา เรารู้สึกว่ายักษ์ได้ผ่านไปแล้ว
การถ่ายทำภาพยนตร์ของกอร์ดอน วิลลิสเป็นที่เลื่องลือในเรื่องความมืด มันอุดมไปด้วยบรรยากาศแสดงออก คุณไม่สามารถชื่นชมสิ่งนี้ทางโทรทัศน์ได้เนื่องจากภาพนั้นสว่างไสว Coppola เติมเต็มพื้นที่ภายในที่มืดของเขาด้วยใบหน้าที่โดดเด่น นักแสดงแถวหน้า แบรนโด ปาชิโน คาน ดูวัล ดูมีเสน่ห์ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง แต่ผู้ที่เล่นเป็นเพื่อนร่วมงานจะได้รับเลือกเพราะมีใบหน้าที่อวบอ้วนและมีเส้นหนา – สำหรับกรามขนาดใหญ่และดวงตาที่จ้องลึก ดู Abe Vigoda เป็น Tessio ผู้บังคับบัญชาที่น่ากลัว ครั้งแรกที่เราเห็นเขา เขากำลังเต้นรำกับเด็กในงานแต่งงาน ปั๊มผ้าซาตินของเธอพอดีรองเท้าของเขา พระอาทิตย์ส่องแสงในวันนั้น แต่จะไม่มีอีกแล้ว: เขาได้รับการพัฒนาให้มีรูปร่างที่ใหญ่โตซึ่งบ่งบอกถึงความเป็นไปได้ของการแก้แค้นอย่างรุนแรง ในตอนท้ายเท่านั้นที่เขาสว่างไสวอีกครั้งเพื่อให้เขาดูอ่อนแอในขณะที่เขาร้องขอชีวิต
การแสดงของแบรนโดมีชื่อเสียงและมักถูกลอกเลียน เรารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับแก้มป่องของเขา และการใช้อุปกรณ์ประกอบฉากอย่างลูกแมวในฉากเปิด นั่นคืออุปกรณ์ของนักแสดง แบรนโดใช้แต่ไม่ได้ขึ้นอยู่กับพวกเขา: เขารวบรวมตัวละครที่น่าเชื่อจนในที่สุดเมื่อเขาเตือนลูกชายของเขาสองหรือสามครั้งว่า “คนที่มาหาคุณเพื่อจัดการประชุม – นั่นคือคนทรยศ” เราไม่ได้คิดที่จะแสดงเลย เรากำลังคิดว่าดอนกำลังแก่และพูดซ้ำซาก แต่เราก็คิดว่าเขาน่าจะพูดถูกอย่างแน่นอน
ปาชิโนเล่นไมเคิลใกล้กับเสื้อกั๊กของเขา เขาได้เรียนรู้จากพ่อของเขาว่าจะไม่พูดต่อหน้าคนนอก ไม่ไว้ใจใครโดยไม่จำเป็น รับคำแนะนำแต่รักษาคำแนะนำของตัวเอง บทบาทอื่นๆ ทั้งหมดได้รับการเติมเต็มจนมีสิ่งแปลกประหลาดเกิดขึ้นขณะที่ผมดูเวอร์ชันปี 1997 ที่ได้รับการฟื้นฟูนี้: คุ้นเคยเหมือนผมกับ Robert Duvall เมื่อเขาปรากฏตัวครั้งแรกบนหน้าจอ ผมพบว่าตัวเองกำลังคิดว่า “มี Tom Hagen”
คอปโปลาเดินทางไปอิตาลีเพื่อตามหานีโน โรตา นักแต่งเพลงจากภาพยนตร์เฟลลินีหลายเรื่องเพื่อถ่ายทำภาพยนตร์เรื่องนี้ เมื่อได้ยินความโศกเศร้าและความย้อนอดีตของธีมหลักของภาพยนตร์ ผมก็นึกขึ้นได้ว่าเพลงกำลังบอกอะไรเรา: สิ่งต่างๆ จะดีขึ้นถ้าเราฟังแค่พ่อทูนหัวเท่านั้น
ขณะนี้เป็นเวลา 13.00 น. และผมเพิ่งดู “The God Father” ของฟรานซิส ฟอร์ด คอปโปลาจบ ผมน่าจะไปนอนได้แล้ว ดึกแล้ว พรุ่งนี้ผมต้องตื่นแต่เช้า แต่ยังไม่เร็วพอที่จะเลื่อนการเขียนบรรทัดเหล่านี้ออกไป ตอนนี้ผมได้เห็นสามครั้งแล้ว โอกาสในการแบ่งปันความคิดและข้อมูลเชิงลึกที่สดชื่นของผมเป็นข้อเสนอที่ดีเกินกว่าจะรับได้ ดังนั้นอดทนกับผม
ภาพยนตร์เรื่องนี้ทำงานได้ดีเพราะมันเกิดขึ้นในโลกใต้พิภพที่เราถูกฝังไว้จนเราไม่ได้สังเกตมัน คอปโปลาทำให้เราอยู่ในจุดศูนย์กลางของสิ่งที่เป็นที่ยอมรับว่าเป็นสังคมที่อาชญากรสร้างขึ้นเพื่ออาชญากร นอกจากนี้ยังเป็นเหตุผลว่าทำไมจึงยินดีต้อนรับ เราถูกรายล้อมไปด้วยชาวเมือง ฆาตกรเลือดเย็น ผู้ชายที่มองว่าอาชญากรรมเหมือนงาน 9 ถึง 5 อาชีพที่ปลอมตัวเป็นผู้ชายที่มีเกียรติ และผมหมายถึงผู้ชาย จากภายนอก เราจะได้เห็นเพียงการสำแดงที่น่าสะพรึงกลัวของการกระทำที่รอบคอบของพวกเขาเท่านั้น
นี่คือภาพยนตร์ที่มีความละเอียดอ่อนที่ไม่มีใครเทียบได้ ไม่มีภาพยนตร์เรื่องอื่นที่รักษาตัวเองได้ดีเท่า ไม่มีภาพยนตร์เรื่องอื่นใดที่มีความแม่นยำ ความเอาใจใส่ และความครบถ้วนสมบูรณ์เช่นนี้ มีหลายชั้นที่ผมอาจพลาดและอาจไม่เคยสังเกต แต่ผมรู้สึกถึงพวกเขา สิ่งที่ผู้กำกับฟรานซิส ฟอร์ด คอปโปลา และหุ้นส่วนของเขาในคดีอาชญากรรม (ใช้คำพูดไม่ดี ขอโทษ) มาริโอ ปูโซ ไม่ได้เป็นเพียงภาพยนตร์อ้างอิงที่ไม่มีวันตกยุค ซึ่งอิทธิพลไม่ได้ขึ้นอยู่กับการคิดค้นล้อใหม่ แต่เป็นการทำให้สมบูรณ์แบบที่สุด
ผลงานชิ้นเอกส่วนใหญ่เป็นที่จดจำสำหรับผลงานทางประวัติศาสตร์ของพวกเขา “Citizen Kane” นำขั้นตอนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดมาสู่รูปแบบศิลปะเช่นเดียวกับ “Gone With the Wind” หรือ “2001: A Space Odyssey” “The Godfather” เป็นหนึ่งในภาพยนตร์ไม่กี่เรื่องที่จะเป็นที่จดจำเพียงเพราะพวกเขาเป็นหนังที่ดีและผมไม่สามารถจินตนาการถึงความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่กว่านี้ได้
